Zingende Oekraïners in de Haagse dierentuin

Audiovisuele presentatie door historicus Araik Gingnagel

Oekraïne verklaarde zich onafhankelijk in 1917. Voor de Oekraïners was dit een groots moment in hun geschiedenis, maar voor de meeste West-Europese landen, waaronder Nederland, was ‘Oekraïne’ geheel onbekend. Was dit niet gewoon het zuiden van Rusland? Waarom zou Nederland dit nieuwe land erkennen? Om de Nederlanders te overtuigen stuurde de Oekraïense regering een speciaal zangkoor naar Nederland. Hoewel diplomaten zich tegen de komst van het koor verzetten, kon het koor in Den Haag rekenen op volle zalen en zelfs de burgemeester en de koningin stonden op de gastenlijst. Wat verklaarde deze ‘Oekraïne-gekte’ hier?

Rond dezelfde tijd ontvluchtten Nederlandse boeren het land, na eeuwen in het zuiden van Oekraïne te hebben gewoond. Twintig jaar later hoopten ijverige NSB’ers zich juist te vestigen in het ‘land der zwarte aarde’. Heeft deze onstuimige kennismaking nog invloed op de band tussen Nederland en Oekraïne?

Vorig jaar is historicus Araik Gingnagel afgestudeerd op deze bijzondere ontmoeting tussen de twee naties. Aan de hand van enkele spraakmakende voorbeelden maakt hij duidelijk hoe in grofweg honderd jaar tijd Oekraïne op het Nederlandse netvlies verscheen.